TVP Historia - 2023-04-07 20:00

felieton

W cyklu "Teatr Historii", łączącym publicystykę ze sztuką spod znaku Melpomeny i Klio, tym razem, we wprowadzeniu do spektaklu Ryszarda Kurylczyka "Niezłomny z Nazaretu" (1990) w reżyserii Stefana Szlachtycza, gościem rozmowy prowadzonej przez dr. Mikołaja Mirowskiego (historyka, publicysty, przedstawiciela FINA, red. nacz. kwartalnika Pleograf) będzie dr Tomasz Terlikowski (filozof, dziennikarz, publicysta). Specyfika spektaklu polega tym, że mimo, iż odnosi się do męki Chrystusa, to de facto nie opowiada o niej, zaś niejako ją zapowiada, na dodatek nie wprost, jak to jest opisane w Ewangeliach. Sprawa Jezusa z Nazaretu ujęta jest tu z perspektywy innej niż duchowa, fabuła skupia się głównie na sytuacji politycznej w Judei i w Syrii oraz na rozgrywkach toczonych przez dostojników sprawujących tam władzę. Rzymski cesarz Tyberiusz uważnie śledził doniesienia z bliskowschodnich prowincji imperium. O ile zręczny urzędnik Witeliusz bardzo sprawnie zarządzał Syrią, o tyle przed Poncjuszem Piłatem zarządzającym Judeą nieustannie piętrzyły się trudności. Żydzi sprawiali okupantom dużo więcej problemów niż inne okoliczne nacje. Przedstawiciele Rzymu nie dość, że byli niemile widziani na ziemiach Izraelitów, to także ze względu na lokalną specyfikę musieli zgodzić się na istnienie innych ośrodków władzy. Co prawda, Herod Wielki, starając się przypodobać Rzymianom, był przychylny cesarskim namiestnikom, stało się to jednak kosztem zapewnienia mu przez władze okupacyjne sporej politycznej autonomii. Oba ośrodki władzy państwowej musiały jednak także liczyć się poważnie z niezwykle wpływowym Sanhedrynem. Ta Wysoka Rada, będąc najwyższą żydowska instytucją religijną, stała na straży Prawa Bożego przekazanego przez Mojżesza i de facto sprawowała także władzę świecką, stanowiąc prawa obowiązujące w społeczności Izraela i sprawując sądy. Tymczasem ulica żywiła coraz bardziej nieprzychylne nastroje wobec obecnych władz, narastała chęć otwartej konfrontacji w celu pozbycia się rzymskich okupantów, nawoływano do powstania. W całe to polityczne zamieszanie wkracza zupełnie niespodziewana postać - syn stolarza z Nazaretu wsławiony licznymi cudami i uznawany powszechnie za proroka, który mówi o sobie, że jest Synem Bożym. Osoba Jezusa z Nazaretu budzi wielkie poruszenie społeczne, rodzi się nadzieja, że stanie się przywódcą powstania narodowego. Tym samym, zaogniająca się sytuacja zaczyna zagrażać jednocześnie wszystkim ośrodkom władzy. Potencjalne skutki społecznych niepokojów stają się niebezpieczne nie tylko wobec interesów Rzymian, ale także dla mędrców z Sanhedrynu i króla Heroda.

wstecz