TVP Historia - 2024-04-29 18:00

debata

16 kwietnia 1945 roku rozpoczęła się Operacja Berlińska. W działaniach uczestniczyła dowodzona przez gen. Karola Świerczewskiego licząca 90 tysięcy żołnierzy 2. Armia Wojska Polskiego. Jej zadaniem była osłona lewego skrzydła 1. Frontu Ukraińskiego. Jednak Świerczewski samowolnie zadecydował szybko opanować Drezno. Kiedy część oddziałów podeszła pod to miasto, 21 kwietnia, w rejonie Budziszyna uderzyły niemieckie ugrupowania pancerne. Fatalne dowodzenie doprowadziło do zagłady całych oddziałów. Podawane oficjalnie straty 2. Armii porażały. Poległo blisko 5 tys. żołnierzy. 2800 uznano za zaginionych. Było ponad 10 tys. rannych. 2. Armia straciła 22 procent stanu osobowego, zaś w trakcie kilka dni trwającej bitwy straty ludowego Wojska Polskiego sięgnęły aż 27 procent strat w całej wojnie: od Lenino do Berlina. Ofiary poniesione w jednej bitwie budziszyńskiej ustępują jedynie stratom z bitwy nad Bzurą we wrześniu 1939. Nawet symbol polskiego męstwa, ale i ciężkich strat, bitwa 2. Korpusu Polskiego o Monte Cassino w maju 1944 roku pochłonęła wielokrotnie mniej istnień ludzkich - około tysiąca. Co zatem wydarzyło się w końcu kwietnia 1945 roku na Łużycach, pod Budziszynem? Jak mogło dojść do bezprecedensowej katastrofy; śmierci tak wielu żołnierzy i to zaledwie na dwa tygodnie przed zakończeniem II wojny światowej?

wstecz