TVP Historia - 2023-05-04 22:30

cykl dokumentalny

W okresie zimnej wojny Polska graniczyła z Niemiecką Republiką Demokratyczną, Związkiem Sowieckim oraz Czechosłowacją. Po 1989 roku sąsiadem Polski na zachodzie stały się zjednoczone Niemcy, na wschodzie Ukraina, Białoruś, Litwa i Rosja (okręg kaliningradzki), a na południu Czechy i Słowacja. Żadne z państw, z którymi graniczyła Polska przed 1989 rokiem, samoistnie już nie istnieje. Rozwiązanie Związku Sowieckiego, Układu Warszawskiego i Rady Wzajemnej Pomocy Gospodarczej w 1991 roku spowodowało, że jeden biegun polityki światowej przestał istnieć. W nowej sytuacji geopolitycznej, jaką stanowiło rozwiązanie Związku Sowieckiego, określono członkostwo w NATO i strukturach europejskich jako cele strategiczne Polski. Zdawano sobie sprawę, że droga Polski do Europy powinna wieść przez NATO, a przystąpienie do sojuszu zapewni lepsze warunki członkostwa w Unii Europejskiej. Sojusz Północnoatlantycki przyjął Polskę, Czechy i Węgry do swego grona w marcu 1999 roku, w pięćdziesiątą rocznicę powstania. Tym samym został zrealizowany jeden z głównych celów polskiej polityki zagranicznej. Warunki członkostwa w Unii Europejskiej określał traktat akcesyjny, zawarty 16 kwietnia 2003 roku. W referendum, które odbyło się w 78 czerwca 2003 roku, za przystąpieniem do Unii głosowało 77, 5 procent Polaków, przy frekwencji 58, 8 procent. 1 maja 2004 roku Polska została członkiem Unii Europejskiej. W ten sposób zrealizowany zostały oba główne cele polskiej polityki zagranicznej po odzyskaniu suwerenności w 1989 roku, jakim było przystąpienie do instytucji zachodnich NATO i Unii Europejskiej.

wstecz